Mutlu Olmak…
İTÜ’deki master tezim bitince doktoraya başka bir yerde devam etme düşüncem oluştu. Nedeni farklı ama başka bir yer cazip geliyordu. Suat, Kandilli’de aldığı dersleri ve çalışmalarını anlattıkça heyecanlandığımdan Kandilli olabilir mi acaba diyordum ama oraya gitmek için kontakt’ım yoktu. Ve bir imkan ile BOUN-CE’ye kayıt oldum.
Ama şanslı olduğum bir nokta vardı, İTÜ’de bir çok dersi aldığım için CE’de alacağım dersler bulunmadığımdan doktora’daki derslerimin yarısını Kandilli’den aldım.
Bu benim için büyük bir şanstı, zira Mustafa hoca, Nuray hoca’nın öğrencisi oldum. Yıllar içinde fark ettim ki onların öğrencisi olmak gerçekten büyük bir kazançtı. EQE 520, 530, 550 ve 630 dersleri bana çok farklı bilgiler katmıştır.
İnsana rol modellerin gerektiği düşüncesindeyim. Mustafa ve Nuray bey’ler bu açıdan benim için büyük bir eksikliği kapatmaktadırlar.
Dün BOUN Güney Kampüste Nuray Aydınoğlu adına bir konferans düzenlendi. Albert Hall’da oturacak yer kalmamıştı. Konuşmacılar, son derece güzel ve kaliteli konuları aktardılar ve hepsi Nuray bey’in tatlı/sert mizacından bahsederken bizlere yansıtmadığı çok farklı özellikleri de ortaya çıktı. Sabah 900’da başlayan konferans akşam üzeri 1930’a kadar devam etti ve salondaki ilgi hep aynıydı. Bence bu bir kişiye ve onun çalışmalarına duyulan saygının en güzel göstergesidir.
Dün fark ettiğim gerçeklerden birisi ise ilginçti çalışma isteği olan insanların birbirlerine olan destekleri sonucu elde edilen başarıların katlanarak arttığıdır. Ben dünkü konferanstan büyük keyif aldım, kendi çalışmalarımda kullanmak üzere çok iyi tüyolar edindim. Arkadaşlarımı gördüm. Ve sonuç olarak bir birey olarak dünkü topluluktan mutluluk duydum. Dün akşam Emi’ye günümü aktarırken fark ettim ki içimde kalan en net duygu heyecan ve mutluluk olmuştu.
Bu yazı 1431 defa okundu
Bloguma http://ahmetanildindar.blogspot.com.tr/ adresinden erişebilirsiniz.
- Hoca Ne Düşünüyor? - 29/08/2014
- Türkiye’deki Yükseköğretimin Evrimi - 22/08/2014
- Ders Vermek… - 01/08/2014
Bir yanıt yazın