Dahi(l) Olmak…
Gazete veya dergilerde tanınmış birileri hakkında yazılar gördüğümüzde ilk akla gelen hep “acaba öldü mü?” sorusu ouyor, değil mi?
Aslında bu soru da yaşımız 30’lara geldiğinde ortaya çıkmaya başlar.
Zira, artık zihnimizde bizim için örnek olan kişilerin haricinde bir yığın benzer insan bulunmaktadır, kiminin ismini bile bilmeyiz kiminin ise yüzünü.
Ama sonuçta bir yerlerde isim okuduğumuzda aklımızda yazılı bulunan sanal bir dosya açılır ve tarih canlanmaya başlar.
Tıpkı bu sabah 6:00’da kalkıp bilgisayarımda güne başladığımda Steve Jobs hakkında yazılanları okuyunca (haberi olmayanlar eminim yukarıdaki soruyu sormuşlardır bile :).
1988 yıllında Samsun’daki Eğitim fakültesi lojmanlarında bir komşumuza akşam ziyaretine gidilmişti.
Ben ilkokul 5. sınıftayım o yıl. Büyükler muhabbet ederken bir laf açıldı arada
– Biz de Macintosh aldık bugün, içeride kurulu.
“Macintosh mu? Hani subaşında gökkuşağı renkli elma logosu bulunan dükkanda satılan bilgisayar mı?” Bu düşünceler aklımda hızlıca kaydı geçti ve içerideki odada o ince yüksek makineyi görene kadar da zaman geçmek bilmedi. Düğmesine basıldı ve küt diye bir ekran belirdi. Makinenin yanında kablosu olan bir şey vardı, hareket ettirince köy meydanı gibi bir alanda insanlar hareket ediyordu. Vay beeee…
– Sormak ayıptır ama kaça aldınız bu makineyi.
– 3 bin dolar.
– …
Bu Apple ürünleri ilk tanışmaydı. O günden sonra Apple ve Steve Jobs isimleri aklımda çok güçlü imajlar olarak kaldı. Benim için alanının en üstüydü bu iki isimde. Ne PC kadar ucuz ve dengesizdi Apple ürünleri, ne de Bill Gates kadar iticiydi Steve Jobs ismi. Hele ki zamanla Apple ürünlerini daha fazla kullanmaya başlayınca ve üzerne kendin düşünce yapım/felsefelerim oluşmaya başlayına daha çok sevdim her ne kadar herşeyi sattığı için kızsamda. Erdemli ve kararlı insanlar, bir düşünce sistemine sahip insanlar takdir ettiklerimdir. Zira bir sistemi kurarken istemesen de sorgulama ve değerlendirme yaparsın. Steve Jobs, benim için düşünceleri takdir edilecek birisidir. Özellikle o ünlü Stanford mezuniyet gününde yaptığı konuşmadan sonra kendisine bir kat daha beğeni ile baktım. Modern Amerikanın bir ürünüdür o. Kılık kıyafet yerine yaptıklarına bakılan, sakalı ile bir tarz olan ama masada demir yumruğu bulunan bir adam. İmrenilecek birisi.
Ağır bir hastalığı var maaesef. Umarım, hayatının geri kalanına mutlu ve bu dünyaya kattıklarının keyfinde devam eder.
Aklımda bir soru işareti kaldı gene, acaba bizim içimizden de bir Steve Jobs çıkar mı?
Bu yazı 2011 defa okundu
Bloguma http://ahmetanildindar.blogspot.com.tr/ adresinden erişebilirsiniz.
- Hoca Ne Düşünüyor? - 29/08/2014
- Türkiye’deki Yükseköğretimin Evrimi - 22/08/2014
- Ders Vermek… - 01/08/2014
Bir yanıt yazın