Çocuk Olmayı Unutmak!
En son ne zaman bir uçan balona boynunuz kopana kadar bakıp kahkahalar atarak peşinden çığlık çığlığa koştunuz?
Peki bir deniz kabuğunu kulağınıza dayayıp duyduklarınızdan dolayı ne zaman gözleriniz çakmak çakmak oldu?
Ben unutmuşum :(
Ne zaman hatırladım biliyor musunuz?
Bir düğünde çok güzel giydirilmiş bir küçük kız çocuğuna annesi gayet sevecen bir ses tonuyla “Kızım açma o lolipopu bak güzelim elbisen kirlenir” diyince onun annesini dinleyerek lolipopu alıp minnacık çantasına kaldırdığına şahit olunca.
4 yaşında bir yeğenim var. Çok bilmiş maşallah, etrafımda pek çok arkadaşım da kendi çocukları yada yeğenleri için aynı şeyi söylüyor yeni nesil çok zeki, çok bilmiş.
Ta ki o ana kadar ben bununla gurur duyuyordum, büyümüşte küçülmüş maşallah çok akıllı yeğenim diyordum.
Artık bunun öyle çok beğenilecek birşey olduğunu düşünmüyorum.
Bence büyümemiş küçük olma hakları olmalı, üsteleri kirlenmesin diye lolipoplarını çantalarına kaldırmamalılar, üstleri kirlenmeli, dizleri koşarken düştüğü için kanamalı, ağaçtan düşmeliler, çamurda yuvarlanmalı hatta sümükleri akınca annelerine koşup anne sil demek yerine koluna silip oyununa devam etmeliler.
Yoksa yaşadıklarını nasıl hissedecekler.
Düşünsenize bizim neslimiz bunların çoğunu yaparak büyüdü ona rağmen hala çocuk olsak şimdi demiyormuyuz her sıkıldığımızda, özlediğimiz o özgürlük duygusu, sorumlu olmama, birşeyleri düşünmeme durumu değil mi?
Bu çocuklar şimdiden aşırı kontrollü, hata yapmaktan ödleri patlıyor.
Bir gün gelip onlar daraldığında ne diyecek “Keşke çocuk olsaydım” mı? İyi de hiç olmadılarki.
Anne baba olan arkadaşların bu konuda ki yorumlarını özellikle duymayı çok isterim.
Bu yazı 1046 defa okundu
- 2016’da Neler Okudum - 16/01/2017
- Bir de Piri ile Gez - 09/01/2017
- 2017 Hedeflerim - 02/01/2017
Bir yanıt yazın