Fethiye & Ölüdeniz

Evett, Ölüdeniz öncesi en son Fethiye Çalış’a akşam 5 civarı vardığımızı söyleyip orada kalmıştık :) Önce Çalış plajına gidip denize girmek istedik. Deniz kenarına indik ama deniz hiç hoş görünmüyordu. Denize girmekle girmemek arasında kalırken denizin üzerinde parasailing yapan insanları gördük. Uğur’la Gültekin’i deniz kenarında bırakıp mayomu giymek için kabine gittim. Döndüğümde Gültekin’in çılgın teklifiyle karşılaştım. “Biz de yapalım mı?” dedi. 5 dakikada nasıl böyle bir karar verdi şaşırdım, çünkü Gültekin sakin bir insandır, böyle çılgın kararlar vermez aniden. Önce yok dedim, korkarım ben yüksekten dedim. Uğur’la bin dedim, ikisini birden tartmazmış. Kaşla göz arasında sormuşlar bile :) O sırada tekneden inen arap çifti gördük. Kendi kendime dedim ki bu kadın yaptıysa ben de yaparım. Tek kişi ya da iki kişi binebiliyorsun. Tek kişi olunca daha pahalı oluyor. Gültekin çok ısrar edince dayanamadım. Normalde Uğur da kolay kolay böyle riskli sporları onaylamaz, baktım o da bin diyor, tamam dedim ben de :) Ama arkaya otururum dedim. İki kişi için 150 TL ödedikten sonra tekne sahile yanaştı ve maceramız başladı. Tekne yüksekte olduğu için tırmanarak binmemiz gerekiyordu. Gültekin birkaç kere denedi ama tekneye çıkamadı, bunun üzerine teknedeki çocuğun yardımıyla güçlükle çıktı tekneye :) Ben ise demirden tuttuğum gibi çıktım tekneye. Çocuk yardım etmek için elini uzattı ama gerek yok dedim. Sahilde bekleyen görevli de arkamdan Uğur’a hiç tek başına tekneye çıkan bayan görmemiştim, bravo valla demiş :))
Tekneye bindikten sonra paraşütün açılması için gerekli hazırlıkları yapmaya başladılar, bir yandan da biz ekipmanları takmaya başladık. Gültekin çocuğa “daha giyinecek miyiz?” diye sorup evet cevabını alınca olayın ciddiyetini fark edip “ne yaptım ben yaaa!” dedi. Ben de “artık çok geç bunu söylemek için, hatırlat inince sebi döveceğim” dedim. Çocuk beni öne oturtmaya çalıştı ama ben istemedim. Çünkü oradaki halatın yükselmesini görürsem korkardım iyice. Bütün hazırlıklar tamamlandıktan sonra tekne ilerlerken yavaş yavaş tekneye bağlı halatla yukarı doğru yükselmeye başladık. Tam zirveye çıktığımızda karşımızda parlayan güneş, etrafımızda dağlar ve ayaklarımızın altında denizle şahane bir manzara karşısındaydık. O kadar keyifli vakit geçirdik ki 10 dakika çok çabuk geçti bizim için. Şahane bir deneyimdi tek kelimeyle :) Tekneden inerken aynı performasyonu göstererek tek hareketle indim ve bütün takdirleri topladım :)

Bu eşsiz deneyimin ardından Fethiye merkezdeki kral mezarlarını görmeye gittik. Müze kartımızın geçerliliğinin bitmesine dakikalar kala içeri girmeyi başardık. Gültekin de bizim kontenjanımızdan bedava içeri girdi :) Gişedeki görevli kartın bitiş tarihini görünce şaşkınlıkla bize bakakaldı, muhtemelen kültür aşkımızdan dolay takdir etti bizi :)

Telmessos Kaya Mezarları:
Definecilerin kral mezarları dedikleri bir birinden güzel yapılarla bezenmiş muhteşem göz kamaştırıcı sanat eserleri. Ne var ki define bulma tamahkarlığı bu yapıların bir çoğunu yok etmiş.
Kaya mezarları, kayaların fiziki yapıları uygun olan yerlere kaya oyularak mağara şeklinde yapılmış, iç ve dış cepheleri bir çok figürlerle süslenmiş olanları da var. Kaya mezarları Tümülüs mezarlarından olduğu gibi toplumun içinde statüsü birinci derecede olan şahıs ve aileleri için yapılırmış ve kutsal anıtsal mekanlarmış. Kaya mezarları çoğu kez, aileler için yapılırmış. Ailede ölenlerin cesetlerini mezar odasına koymak için giriş bırakılırmış, bu tür odaların girişleri basamaklıymış ve burada kabartma süslemeler yer alırmış.

Buradaki gezimizi de bitirdikten sonra otelimize gidip yerleştik ve Fethiye merkeze yemek yemeye indik. Çok hoş bir mekanda kendimize güzel bir ziyafet çekip limanda çayımızı kahvemizi de içtikten sonra bu yorucu günün ardından dinlenmek için odalarımıza çekildik. Ertesi sabah Gültekin İstanbul yolcusuydu.

Bir sonraki gün erkenden kalkıp Gültekin’i otelinden alıp Dalaman’a arabayla bıraktık. Yolculuk detayları için resme bakabilirsiniz. Oradan da biz Ölüdeniz’e geçip tekne turuna yetişecektik. Gültekin sabah uyuya kalmıştı, biz uyandırdık kendisini :) Ölüdeniz’den tekne turu 11’de kalkıyordu. Hızlıca oteli bulup eşyalarımızı alıp tekne turunu ayarladık. Sahilde kahvaltımızı yapıp Kelebekler vadisini görme hayaliyle çıktığımız tekne yolculuğumuza başladık.
Fakat tekne yolculuğumuz hiç de hayal ettiğimiz gibi olmadı. Öncelikle kelebekler vadisinin olduğu koya gittik. Uzun bir yürüyüşten sonra vadinin sonuna geldik, tam bir hayal kırıklığıydı. Gizlikent bile oradan daha güzeldi bizce.
Belki şelaleyi görebilmek için daha da ilerlemeliydik, ama hem zamanımız yoktu hem de tırmanmamız gerekiyordu. Kelebekler Vadisi, Muğla ili, Fethiye ilçesi Ölüdeniz belde sınırları içerisinde bulunan doğal bir hazine.

Sahip olduğu endemik türler nedeniyle dünya mirası olarak korunması önerilmiş 100 dağdan biri olan Babadağ’ın eteklerinde bulunan Kelebekler Vadisi, 8 Şubat 1995’de 1. derecede doğal SİT ilan edilmiş ve her türlü yapılaşmaya kapatılmış. 350 metreye ulaşan sarp kayalık duvarlarla çevrili olan Vadi ismini, barındırdığı 80’den fazla kelebek türünden ve özellikle kaplan kelebeğinden almış. Kaynağı Faralya köyünde bulunan ve 50 metre yükseklikten dökülen şelale, Vadi’nin ortasından geçen bir dere ile Akdeniz’e ulaşıyormuş. Sınırlı zamanımız olduğu için hızlıca gidip döndük, fakat tekne bize söylenen saatte kalkmadı koydan. Biz de teknede boş boş beklemek zorunda kaldık. O kadar fazla tekne var ki… Ve hepsi de aynı zamanda aynı koya yanaşıyor. Denize birden yüzlerce insan atlıyor, o kalabalıkta yüzmek pek de mümkün değil. Uzaklaşıp yüzmeye çalışsanız tehlikeli çünkü her an her yerden tekne çıkabiliyor. Bu yüzden hiç zevkli ve eğlenceli bir tekne turu değildi. Akşam yemeğimizi yemek ve gezmek için Ölüdeniz merkezine gittik. Güzel ve doyurucu bir yemeğin ardından otelimizin bahçesinde keyif yaptık. Ertesi sabah İstanbul’a dönüş yoluna çıkacaktık. Fethiye tatil için çok çekici gelmedi bize açıkcası. Çok kalabalık, denizi güzel değil ve çok ticari. Ama beğenenler olabilir tabi.

Bu yazı 2811 defa okundu